Afscheid projecten en op naar de trekking
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
11 Oktober 2015 | Nepal, Pokhara
Het is zover. Het einde aan de vrijwilligersprojecten. De laatste week ging enorm snel. Waarschijnlijk ook omdat ik ziek ben geweest. Maar eerst nog wat vertellen over het weekend daarvoor.
Samen met Lynn zijn we vrijdagmiddag op weg gegaan naar Nagarkot. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de Himalaya's. Het was even spannend of het allemaal zou lukken met de bus. Sinds de nieuwe grondwet van Nepal op 20 september heeft India de handelsgrenzen gesloten. Dat heeft als gevolg dat er nu vooral een tekort aan brandstof is. Dat heeft een groot effect op het dagelijkse leven in Kathmandu. Taxi's moeten dagen in de rij staan voor brandstof (en daardoor veel duurder dan normaal), bussen rijden veel minder en zijn daarom stamp en stampvol. Mensen hangen of zitten op de bus. Tot zover deze sidenote. We zijn goed op tijd aangekomen in ons prachtige guesthouse. Met zoveel groen en natuur dat we er even van moeten bijkomen (plus intense blijdschap). We zien in Nagarkot een prachtige zonsondergang, zonsopgang en mooie toppen van de Himalaya's. Met wat wolken maar toch blijft het ontzettend mooi en indrukwekkend.
Na deze reis lig ik 4 dagen op bed. Een gewone verkoudheid die doorgezet heeft... Ik baal enorm maar veel kan je er niet aan doen (behalve uitzieken dus veel slapen en vitaminen binnen krijgen). Na veel goede zorgen ben ik na vier dagen klaar voor mijn laatste twee dagen vrijwilligerswerk!
De dag van het afscheid is het vrijdag dus met de vrouwen doen we wat leuks. Henna en nagellak staan op het programma. Na heel wat geklieder nemen we afscheid. Redelijk onverwacht wordt ik op de 'troon' (bureaustoel) gezet en ik krijg een thika (rode stip) en een afscheidssjaal om. Dat hoort bij een ritueel als iemand weg gaat. Ook krijg ik van elke vrouw een bloemetje en een stevige knuffel. Jammer om weer weg te moeten.
De kinderen van Sunrise hebben na een week examens vrij. Die liggen lekker te chillen voor de tv (te kijken naar hindi films). Sommigen testen de voetbal uit die ik meegenomen heb. We voetballen, ravotten en spelen wat mee. En dan ook hier tijd voor het afscheid. Het voelt helemaal niet als afscheid en ik besef me zeker niet dat ik ze (voorlopig) niet meer zie. Ik krijg een thika van elk kind en een knuffel en ook een afscheidssjaal. Daarna zwaaien ze vanaf het balkon. Op weg naar huis moet ik even een traantje wegpinken. Ik ga mijn tweede thuis met alle lieve mensen hier ontzettend missen.
Maar ik heb nog wel een weekje trekking voor de boeg. Nu zit ik in Pokhara klaar voor onze trekking morgen! We gaan 5 dagen de Poon Hill trekking lopen. Heerlijk genieten van de natuur en hopelijk een mooie zonsopgang met zicht op het Annapurna gebergte.
Samen met Lynn zijn we vrijdagmiddag op weg gegaan naar Nagarkot. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de Himalaya's. Het was even spannend of het allemaal zou lukken met de bus. Sinds de nieuwe grondwet van Nepal op 20 september heeft India de handelsgrenzen gesloten. Dat heeft als gevolg dat er nu vooral een tekort aan brandstof is. Dat heeft een groot effect op het dagelijkse leven in Kathmandu. Taxi's moeten dagen in de rij staan voor brandstof (en daardoor veel duurder dan normaal), bussen rijden veel minder en zijn daarom stamp en stampvol. Mensen hangen of zitten op de bus. Tot zover deze sidenote. We zijn goed op tijd aangekomen in ons prachtige guesthouse. Met zoveel groen en natuur dat we er even van moeten bijkomen (plus intense blijdschap). We zien in Nagarkot een prachtige zonsondergang, zonsopgang en mooie toppen van de Himalaya's. Met wat wolken maar toch blijft het ontzettend mooi en indrukwekkend.
Na deze reis lig ik 4 dagen op bed. Een gewone verkoudheid die doorgezet heeft... Ik baal enorm maar veel kan je er niet aan doen (behalve uitzieken dus veel slapen en vitaminen binnen krijgen). Na veel goede zorgen ben ik na vier dagen klaar voor mijn laatste twee dagen vrijwilligerswerk!
De dag van het afscheid is het vrijdag dus met de vrouwen doen we wat leuks. Henna en nagellak staan op het programma. Na heel wat geklieder nemen we afscheid. Redelijk onverwacht wordt ik op de 'troon' (bureaustoel) gezet en ik krijg een thika (rode stip) en een afscheidssjaal om. Dat hoort bij een ritueel als iemand weg gaat. Ook krijg ik van elke vrouw een bloemetje en een stevige knuffel. Jammer om weer weg te moeten.
De kinderen van Sunrise hebben na een week examens vrij. Die liggen lekker te chillen voor de tv (te kijken naar hindi films). Sommigen testen de voetbal uit die ik meegenomen heb. We voetballen, ravotten en spelen wat mee. En dan ook hier tijd voor het afscheid. Het voelt helemaal niet als afscheid en ik besef me zeker niet dat ik ze (voorlopig) niet meer zie. Ik krijg een thika van elk kind en een knuffel en ook een afscheidssjaal. Daarna zwaaien ze vanaf het balkon. Op weg naar huis moet ik even een traantje wegpinken. Ik ga mijn tweede thuis met alle lieve mensen hier ontzettend missen.
Maar ik heb nog wel een weekje trekking voor de boeg. Nu zit ik in Pokhara klaar voor onze trekking morgen! We gaan 5 dagen de Poon Hill trekking lopen. Heerlijk genieten van de natuur en hopelijk een mooie zonsopgang met zicht op het Annapurna gebergte.
-
11 Oktober 2015 - 09:33
Geertje Van Der Burg:
Dag Anne,
Heb vanmorgen je reisverslag gelezen. Het is een hele ervaring om zo tussen de locale bevolking in te leven en te werken. Ik heb je misschien al eerder geschreven dat ik in 1999 in Nepal was en heb een dik handgebreid vest gekocht. Toen lagen die vesten in de "etalage". Ook bij het afscheid kreeg ik een (zijden?) lange witte sjaal. Dat is de traditie in Nepal. Ik vond de toppen van de Himalaya ook indrukwekkend. Wat gaat de tijd snel en begin je nu nog als toetje in Nepal aan een trekking. Gelukkig ben je weer opgeknapt, want het lijkt me best pittig. Ik wens je dan ook een mooie tocht en daarna op naar Vietnam! Lieve groeten uit Velp van Geertje. -
11 Oktober 2015 - 18:43
Oma:
Lieve Anne, Fijn weer een verslag van je te lezen, na de kaart die we deze week van je ontvingen.
Afscheid nemen na al die weken intensief met de vrouwen en kinderen te hebben gewerkt, is beslist niet gemakkelijk.
Je hebt toch een band met elkaar en moet elkaar weer loslaten.
Deze tijd in Nepal zul je denk ik nooit vergeten, het is een enorme en belangrijke ervaring, die altijd bij je blijft.
Geniet van je trekking, we zijn benieuwd naar je verhalen en de foto's.
Pas op jezelf.
Heel veel liefs,
Opa en Oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
